• Passion4Goats
  • Jeltingalaan 33
  • 9285 WH Buitenpost
  • Netherlands
  • +31 (0)6 31 673 226
  • Passion4Goats op Facebook

Livestock

Rassen waar Passion4Goats direct toegang heeft tot topgenetica zijn:

Anglo Nubische

Anglo Nubische geit

De Anglo-Nubische geit is een geitenras, dat in Engeland is ontstaan door een aantal verschillende maar voornamelijk Oosterse rassen met elkaar te kruisen.

In de tweede helft van de negentiende eeuw werden er op Engelse stoomboten melkgeiten uit Egypte en andere delen van Afrika meegenomen. In Engeland werden deze hangoorgeiten gekruist met Engelse landgeiten. Rond de eeuwwisseling hebben de Engelsen drie oosterse bokken geïmporteerd, die belangrijk waren voor de verdere ontwikkeling van het ras. Deze bokken zijn de stamvaders van het Anglo-Nubische ras, welke in 1910 officieel is erkend door de Brittish Goat Society.

In 1982 werden de eerste Anglo-Nubische geiten naar Nederland gehaald. Tussen 1984 en 1986 werden nog eens 200 geiten uit Engeland geïmporteerd. In Nederland wordt de uierkwaliteit en de melkproductie van de Nubische geit met name verbeterd. Vanaf 1988 spreekt men hier van de Nederlandse Nubische geit. De rasstandaard, die vrijwel gelijk is aan de Engelse, werd in 1991 opgesteld.

De Nubische geit is een goed ontwikkelde, sterke geit, die het gewenste melktype vertoont, met behoud van de kenmerken die het Nubische ras eigen zijn. De Nubische geit is het grootste geitenras ter wereld. Vrouwelijke dieren hebben een minimale schofthoogte van 78 cm. en kunnen tussen de 80 en 100 kg. wegen. Bokken hebben een minimale schofthoogte van 85 cm. en wegen soms zelfs meer dan 150 kg. De kop wordt hoog (majestueus) gedragen op een lange slanke nek zonder belletjes of sik. De grote, donkere ogen weerspiegelen het zachtaardige karakter van het oosterse ras. Het neusbeen is mooi gebogen (ramsneus). De lange, brede, hangende oren reiken tot of voorbij de lippen. Oorlengtes variëren en zij kunnen langer dan dertig centimeter worden. De geit heeft een wat steile schouderplaatsing en een hoge schoft. De middenhand is wigvormig. Het kruis is breed, vlak, lang en iets hellend. De benen zijn iets langer dan de diepte van de borst. De verhouding beenlengte ten opzichte van borstdiepte is 60 : 40. De uier is goed ontwikkeld, ruim, soepel, halfbolvormig en goed aangesloten met een correcte speenplaatsing. De beharing is kort, fijn en glanzend. Alle kleurschakeringen zijn mogelijk en toegestaan.

Nubische geiten vallen niet alleen op door hun markante uiterlijk en statige houding, maar ook door hun zachte en aanhankelijke karakter. Ze worden ook veel op kinderboerderijen gehouden. De melkproductie blijft gemiddeld iets achter bij de overige geitenrassen, maar de melk heeft gemiddeld wel een flink hoger vet- en eiwitgehalte. Hierdoor is de melk goed geschikt om verwerkt te worden tot kaas en yoghurt.

Voor meer info zie: www.nubischegeiten.org

Nederlandse Witte geit

Nederlandse witte geit

De Nederlandse Witte geit is een Nederlands geitenras, dat ontstaan is door kruising van de Nederlandse Landgeit en de Saanen geit. De Nederlandse Witte geit is het meest voorkomende geitenras in Nederland.

Omstreeks 1900 werd besloten de sterke Landgeit te kruisen met de melkproductieve Saanengeit.Hiervoor werden in 1905 80 Saanenbokken en -geiten uit Zwitserland ingevoerd. Tussen 1906 en 1910 werden ongeveer 600 Saanengeiten uit Duitsland (Rheinhessen) geïmporteerd. Na een importstop vanwege mond-en-klauwzeer en de Eerste Wereldoorlog is men door intensieve fokkerij en strenge selectie gaan werken aan de Nederlandse witte geit. Het is een geit die door zijn functionele waarde en rasuitstraling wereldwijd bekend is.

De Nederlandse Witte geit is een hoogbenige, gerekte, wigvormige, open gebouwde melkgeit met in de juiste verhoudingen: ruime hoogte-, breedte- en lengtematen en een solide bouw. Een geit die wat betreft constructie zo in elkaar zit dat ze gedurende een lange tijd een hoge melkproductie kan realiseren.

De kop is sprekend en fijn besneden met staande, lange oren en een recht neusbeen. Aansluitend een lange, soepele, matig bespierde hals. De voorhand is ruim en gesloten en gaat vloeiend over in de middenhand. De middenhand is ruim en sterk in de bovenbouw, met lange gewelfde ribben. Bij de achterhand is het kruis breed, lang, vlak en iets hellend. De benen zijn hard en droog met een correcte vierkante stand en in gang een ruime, veerkrachtige stap. De geit heeft een goed ontwikkeld, lang, breed en hoog aangehecht uier en een correcte speenplaatsing. Naast een dunne soepele huid is de beharing van de Nederlandse Witte geit kort en fijn en uiteraard wit van kleur.

De volwassen bokken hebben een gemiddelde schofthoogte van 90 tot 95 cm en een gewicht van 90 tot 100 kg, terwijl de volwassen vrouwelijke dieren een gemiddelde schofthoogte van 75 tot 80 cm en een gewicht van 70 tot 80 kg hebben. Een bok is groter, robuuster, breder en dieper dan de geit, waarbij vooral de voorhand zwaarder en dieper is en de achterhand iets lichter.

De Nederlandse Witte geit heeft een hoge melkproductie, waardoor de geit veel gehouden wordt in de professionele melkveehouderij. Ze geeft tussen de 3 en 6 liter melk per dag. Ze kunnen een jaarproductie halen van meer dan 1500 kg melk. Sommige geiten geven zelfs meer dan 10.000 kg melk tijdens hun leven.

Voor meer info zie: www.wittegeiten.org

Nederlandse Toggenburger Geit

Nederlandse Toggenburger Geit

De Toggenburger geit is een geitenras dat afkomstig is uit het Zwitserse Obertoggenburg (kanton Sankt Gallen) en is vanwege zijn melkgevende eigenschappen naar diverse landen geëxporteerd. In 1905 werden de eerste Toggenburgers door het Drents Landbouw Genootschap (DLG) uit Zwitserland naar Nederland geïmporteerd om de kwaliteit van de toen aanwezige Drentse landgeiten te verbeteren. Er werd gekozen voor de Toggenburger omdat dit ras gezien hun soberheid goed zou passen op de arme Drentse veen- en zandgronden. Sinds de uitbraak van mond-en-klauwzeerepidemie in 1911 en het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog zijn er geen Toggenburgers meer geïmporteerd.

In de jaren 1930 waren de eigenschappen van die gekruiste geiten zo fokzuiver en stabiel, dat kon worden gesproken van een nieuw melkgeitenras: de Nederlandse Toggenburger. In 1938 werd een duidelijke rasstandaard aangenomen, welke grotendeels nog steeds van kracht is. Tot begin jaren 1960 werd de Toggenburger hoofdzakelijk gefokt in de provincie Drenthe. Daarna heeft het ras zich verspreid door heel Nederland.

De Nederlandse Toggenburger is een compact gebouwde geit, waarbij de gebruikswaarde: melkgeit, duidelijk aanwezig moet zijn. Een geit heeft een schofthoogte van ruim 70 cm. De lengte van de schoft en de romp is nagenoeg gelijk, zodat het dier wordt gekenmerkt door een "vierkante" bouw. De Toggenburger heeft een markante kop, die vrij kort en breed in het voorhoofd is en voorzien van een zeer goed ontwikkelde kaak en een brede bek. Het neusprofiel is recht met een duidelijke insnijding onder de ogen. De hals is niet te lang, gespierd en krachtig. De voorhand is breed, ruim met voldoende diepte. Middenhand is niet gerekt, wel ruim en diep met brede lendenen. Het kruis is vierkant. De dijen en schenkel zijn goed gespierd. De benen zijn kort in de kootbanden. De lengte van de voorbenen is de helft van de totale schofthoogte. De beharing is kort en glad. De meest ideale kleur is chocoladebruin. De kleur kent 60 schakeringen die variëren van donkerbruin tot zeer lichtbruin. Hoe meer de Toggenburger in de zon staat in plaats van binnen, des te lichter wordt de kleur van zijn vacht. De Toggenburger heeft witte aftekeningen op de kop (het masker), de onderbenen en de spiegel.

De Toggenburger is een sobere melkgeit. Dat wil zeggen dat de Toggenburger met relatief weinig voedsel een zeer behoorlijke melkproductie heeft: Gemiddeld 3 liter melk per dag gedurende een periode van ongeveer 300 dagen. De melkbaarheid van het ras is zeer goed. De Toggenburger wordt gekenmerkt door een uitstekende uierkwaliteit. Op menige plaatselijke, regionale of landelijke tentoonstelling is een Toggenburger tot uierkampioen aangewezen. Door het rustige karakter zijn ze eenvoudig te houden, zowel in kleine als in grotere groepen.

Voor meer informatie: www.toggenburger.nl

Nederlandse Bonte Geit

Nederlandse Bonte

De Nederlandse bonte geit is een Nederlands geitenras. De geit stamt af van de koebonte Zeeuwse landgeit. Dit was een middelgrote geit met sterk beenwerk, groot weerstandsvermogen en sober in onderhoud. Om de melkproductie te verhogen, werd de landgeit begin 1900 gekruist met de Saanengeit uit Zwitserland.

Vanaf 1970 waren er bijna geen bonte geiten meer in Nederland. Enkele geitenhouders begonnen bonte geiten aan te houden met als doel dit ras te behouden en te verbeteren in type en productie. Hierbij werd de Nederlandse witte geit als voorbeeld en soms als bloedverversing gebruikt. Het stamboek voor de Nederlandse bonte geit werd in 1980 opgericht.

De Nederlandse bonte geit is een hoogbenige, ruim gebouwde, gerekte melkgeit, waarvan de onderdelen in goede verhouding tot elkaar in ontwikkeling staan. De geit dient voldoende wigvorm te tonen, in combinatie met een ruim en goed gevormde uier. De geit heeft een schofthoogte van ongeveer 75 centimeter en de bok 90 centimeter.

Er waren eerst drie kleurslagen: zwartbont, bruinbont en blauwbont. Later werd besloten alleen tweekleurige dieren in zwartbont en bruinbont met scherpe aftekening te accepteren. Langharigheid en kleurafwijkingen komen vrijwel niet meer voor in de stamboekfokkerij.

De Nederlandse bonte geit heeft een hoge melkproductie, waardoor de geit niet alleen voor de hobby maar ook in de professionele melkveehouderij gehouden wordt. Ze geeft tussen de 3 en 5 liter melk per dag. Ze kunnen een jaarproductie halen van meer dan 1500 kg melk. Sommige geiten geven zelfs meer dan 10.000 kg melk tijdens hun leven.

Voor meer informatie: http://www.bontegeiten.nl

Boergeit

Boergeit

De Boergeit is een geitenras dat begin 1900 ontstaan is in Zuid-Afrika door Nubische geiten te kruisen met Europese en Indische geiten. Dit vleesras is genoemd naar de Nederlandse boeren die Zuid-Afrika hebben gekoloniseerd.

Door natuurlijke selectie ontstond een geitenras dat onder de moeilijke omstandigheden in Zuid-Afrika kon overleven. De witte vacht reflecteert het zonlicht, terwijl de roodbruine aftekening de kwetsbare plekken rond de ogen, neus, oren en onder de staart tegen het zonlicht beschermt. Door de bespiering en de sterke benen kunnen boergeiten op heuvelige en dichtbegroeide plaatsen grazen.

Het Zuid-Afrikaanse stamboek werd in 1959 opgericht. Boergeiten werden naar andere landen geëxporteerd, zoals Australië en de Verenigde Staten, om door kruising de kwaliteit van de daar aanwezige geiten te verbeteren. In 1977 werden de eerste boergeiten naar Duitsland gehaald en van daaruit verspreid over andere Europese landen.

In 2003 werd de rasstandaard voor de boergeit in Nederland opgesteld. Hierbij lag de nadruk op de voor de Zuid-Afrikanen belangrijke kenmerken.

De Boergeit is een snelgroeiende, goed geproportioneerde geit van gemiddelde afmeting, met een goede productie-eigenschap van eersteklas vlees. Er moet op alle leeftijden een goede verhouding zijn tussen de lengte van de benen en de diepte van de romp, waarbij lammeren en jonge geiten in verhouding iets hoogbeniger zullen zijn. Ze zijn overwegend wit met een roodbruine kop en een witte bles. De kop is krachtig, het neusprofiel is gebogen, de hangoren zijn breed en middenlang. De hoorns zijn donkergekleurd en hebben een gemiddelde lengte. Een volwassen Boerbok weegt tussen 110 en 140 kilo. Een volwassen Boergeit weegt tussen 90 en 100 kg.

De Boergeit heeft een grote vruchtbaarheid en een hoge groeisnelheid. De lammeren komen tijdens de eerste drie maanden 200 tot 250 gram per dag aan. Als ze 3 maanden oud zijn, wegen ze ongeveer 24 kg.

Door de geringe melkproductie worden Boergeiten niet gemolken, maar worden gehouden voor landschapsbeheer en vleesproductie. De Boergeit kan zich goed aanpassen aan verschillende klimaten en terreinen. Ze worden onder andere, naast schapen, ingezet bij de begrazing van natuurgebieden.

Voor meer info zie: www.boergeiten.org

Nederlandse Landgeit

Nederlandse Landgeit

De Nederlandse Landgeit is een Noord-West Europees landras dat afstamt van de Bezoargeit en aangepast aan de heersende omstandigheden en gefokt op constitutie en het nut voor de kleinschalige agrarische gemeenschap. De Nederlandse Landgeit komt veelvuldig voor op schilderijen uit de periode 1600 - 1750. Dit harde en sobere ras kwam vrij algemeen voor in Nederland tot aan het begin van 20e eeuw. Rond 1950 was de Nederlandse Landgeit bijna verdwenen als gevolg van het kruisen met buitenlandse melkgeitrassen en afgenomen interesse door de opkomst van de georganiseerde productiegerichte agrarische sector.

Het is een krachtig, middelgroot, wat laag gesteld, licht overbouwd en geblokt landras dat zich kenmerkt door een korte, brede zwaar gehorende kop met opgewipte neus en een hoog voorhoofd. Kenmerkend is verder de lange ruige beharing, hoewel bij de geiten ook kort ruigharige dieren voorkomen.

De beharing is grof en dicht ingeplant. De geiten kunnen zowel ruig kortharig als ruig langharig zijn waarbij het haar bij de langharige geiten op rug en dijen sterk aanwezig is. De bokken hebben grof lang haar dat gelijkmatig over het gehele lichaam verdeeld. De beharing van de kop is stug, er is een sik en er bevindt zich een haartoef op het voorhoofd die vooral zichtbaar is bij de bokken. Zowel geiten als bokken kunnen neusbaarden hebben. Alle kleuren en aftekeningen zijn toegestaan met uitzondering van de Toggenburgeraftekening en het dragen van ‘klokjes’. De Nederlandse Landgeit heeft in vergelijking met melkgeitenrassen een dikkere en stuggere huid.

Kijk voor meer informatie op: www.landgeit.nl

Melkgeit

Melkgeit · commerciële melkgeitenhouderij

De Melkgeit is een gebruiksras met duidelijke melktypische eigenschappen. Kleur, kopvorm, oorstand en oorlengte zijn niet van belang. Elk melktypisch dier kan binnen dit ras geregistreerd worden. Dit kunnen dieren van de stamboekrassen, dieren uit overige (melkgeiten-)rassen, kruisingen tussen rassen en dieren van onbekende afstamming zijn.

Van dit gebruiksras wordt een register of hulpstamboek bijgehouden, waarin alle aangeboden dieren kunnen worden geregistreerd op verzoek van de eigenaar. Nakomelingen uit geregistreerde dieren worden opgenomen in het jongveeregister van het ras Melkgeit. Indien bij inspectie blijkt dat er geen erfelijke afwijkingen zijn, worden de dieren opgenomen in het hulpstamboek met een stamboekrapport gebaseerd op melk- en gebruikseigenschappen.

Veel geiten op commerciële melkgeitenhouderijen zijn geregistreerd als Melkgeit omdat er veelal sprake is van kruisingen of niet is voldaan aan de fokkerij eisen van het stamboek. De ‘Melkgeiten’ doen hun naam eer aan, want het zijn de toppers op productiegebied en ze laten de zuivere rassen met betrekking tot melkproductie dan ook ver achter zich.

British Toggenburger

British Toggenburger

British Toggenburg heeft als basis geïmporteerde Toggenburgers uit Zwitserland gepaard met Engelse landgeiten die kruisingen waren ontstaan uit eerdere Zwiterse importen (Saanen en Alpine) eind 19e eeuw. In 1922 vond er import plaats van Saanen dieren uit Nederland en Toggenburgers uit Zwitserland welke een stevige basis legde voor deze beide rassen en waarvan ook invloed kwam op de British Toggenburg. Het ras dat hieruit ontstond had vergelijkbare aftekening als de Toggenburgers maar was groter, had een betere melkproductie, korter haar en kleurvariatie van heel lichtbruin tot donker chocolade bruin, maar met behoud van de Toggenburger aftekening.

De geiten dienen de kenmerkende Zwitserse aftekening te hebben op kop, benen, staart en achterhand. De lichaamskleur mag variëren van zeer licht tot heel donkerbruin. Van geiten wordt een melktypisch/melkrijk uiterlijk gewenst. Het ras excelleert in uiervorm en is tevens erg duurzaam. Het productieniveau is hoog met wat lagere gehalten, British Toggenburgs zijn in de lactatie erg persistent. British Toggenburgs hebben een rustig karakter en zijn makkelijk te houden, het zijn echte ruwvoervreters.

De bokken zijn groter dan de geiten maar variëren wat meer in type, ze zijn tevens zeer divers getint. Via de British Goat Society is er veel controle op de producties van de dochters van de verschillende bokken en op basis van deze productie informatie vindt veelal de selectie van fokmateriaal plaats. De bokken zijn langhariger dan de geiten met dezelfde aftekening al vervagen de gezichtsstrepen als ze ouder worden. Bij de bokken wordt meer breedte in lichaam en vierkante bouw gewenst dan bij de geiten.

In het algemeen zijn de British Toggenburgs groter en melktypischer dan de originele Toggenburgers met een fijn en soepeler vel.

Sinds 2012 zijn er enkele zuivere British Toggenburg geiten en bokken in Nederland via import uit Engeland. De bokken staan op een commercieel melkgeitenbedrijf en een zoon is reeds aangekocht door de GKN (Geiten KI Nederland). De geiten staan bij Stal van Oudwoude van Combinatie De Boer.

Voor meer informatie: www.britishtoggenburgs.co.uk

British Saanen

British Saanen

British Saanen is de Engelse ‘verbeterde’ versie van de orginele witte Saanengeit. De invloed van geïmporteerde Saanengeiten is erg groot op het Brits ontwikkelde ras. In British Saanen zijn stipjes of kleine kleurvlekjes toegestaan in het wit. Bij gebruik van orginele Saanens blijven de nakomelingen geregistreerd als British Saanen. De British Saanen lijken in veel opzichten op de originele Saanen maar ze hebben langere benen en zijn wat zwaarder van bouw. Ze hebben een rustig karakter en een zeer hoge en persistente melkproductie waardoor ze vaak lange lactaties kunnen maken.

De British Saanen is de populairste geit en de basis op de Engelse commerciële melkgeitenbedrijven vanwege de hoge producties het jaar rond.

Voor meer informatie: www.allgoats.com

British Alpine

British Alpine

Het Britse Alpine ras is ontwikkeld in Engeland, over de genetische achtergrond is weinig bekend. Hoogstwaarschijnlijk ligt de basis in de combinatie van zwartgekleurde Nubische dieren gekruist met Toggenburg dieren en Engelse landgeiten. Het ras beschikt over de Zwitserse aftekening alleen is het bruin bij de British Alpine zwart. De geiten zijn rank gebouwd met een kortharige vacht. Het effect is een magnifiek ogend dier, vooral wanneer het zwarte vel in de ‘zomerglans’ zit. Het karakter kan erg eigenzinnig zijn en de fokkers zijn dan ook enthousiastelingen die van een uitdaging houden.

Het productieniveau is vergelijkbaar met dat van de Nederlandse Bonte geit.

Voor meer informatie: www.britishalpines.co.uk

Onze ervaring

De export en incidentele import van geiten en bokken is één van de voornaamste handelsactiviteiten. Passion4Goats heeft jarenlange ervaring in het exporteren en importeren binnen Europa, maar ook buiten Europa zijn er im- en exportmogelijkheden. Elke klant en elk land heeft zijn eigen specifieke wensen qua fokmateriaal, gezondheidsstatus, levering en betalingscondities. In overleg is heel veel mogelijk!

Interesse?

Bij interesse in een ander ras zal Passion4Goats tot het uiterste gaan ook hierin leverancier te worden van topgenetica. Gezien de vele contacten die we hebben kunnen we die vrij eenvoudig voor u opsporen en/of de (on)mogelijkheid tot import vaststellen. Of wellicht heeft u zelf al iets op het oog en kan Passion4Goats de aankoop/import/levering c.q. transport voor u organiseren om zo de zorgen van het wel of niet slagen van een transactie weg te nemen.

Geleverd kunnen worden lammeren van enkele dagen/weken oud tot volwassen geiten en bokken van soms over de 150 kilogram!

Neem contact met ons op